Nahvigeren

De onderwerpen seks, seksualiteit en intimiteit komen niet of nauwelijks aan bod na een hersenletsel. Er lijkt een taboe op te rusten, niet alleen bij getroffenen, hun naasten maar ook bij professionals.

Wat veel mensen echter niet beseffen is dat schade in de hersenen ook schade in het belangrijkste seksuele orgaan betekent. Seks is namelijk een complex samenspel tussen lichamelijke, psychologische en sociale factoren dat vanuit de hersenen gestuurd wordt.

“Seks zit overal in de hersenen. Het seksbrein kan men zien als een netwerk van connecties tussen diverse hersengebieden. Seks werkt in het brein als symfonieorkest: alle orkestleden tezamen maken de muziek. Wanneer er leden wegvallen verandert de muziek en de beleving daarvan. En wanneer de dirigent die in de prefrontale cortex zetelt wegvalt, wordt het chaos in de orkestbak. De hersenen zijn als het ware tegelijkertijd het beginpunt, het regelcentrum én het eindpunt van het seksuele proces.”

Bovenstaande tekst, afkomstig uit de flyer 'Seksualiteit na Niet Aangeboren Hersenletsel' van Egbert Kruijver - Seksuoloog NVVS, maakt duidelijk dat schade in de hersenen invloed heeft op seksualiteit en intimiteit.

In mijn situatie is seks, seksualiteit en intimiteit ook een hoofdpijndossier geweest. Dat is ook niet zo gek als je ineens een verminderd en ander gevoel in je linker lichaamshelft hebt, je altijd moe bent, altijd hoofdpijn hebt en overgevoelig voor prikkels bent. Tel daarbij op dat niet alleen mijn rol binnen onze relatie ineens veranderde maar ook de rol van Lief. Van twee onafhankelijke mensen die het erg leuk hadden met elkaar, werd ik ineens afhankelijk van hem. Mijn zelfvertrouwen was laag en de angst voor een nieuwe hersenbloeding groot.

Ook had ik in de eerste periode na het ontstaan van mijn hersenletsel echt geen behoefte aan seks. Maar ik had wel veel behoefte aan intimiteit. Troost vinden in een arm van Lief om me heen of door tegen elkaar aan te liggen. Maar in die periode werd ik zo erg overspoeld door prikkels dat ik aanrakingen, geur of geluid vaak helemaal niet verdragen kon. Die tegenstrijdigheid maakte het extra zwaar en deed me eenzaam voelen. Ik was aan het overleven en ik begreep mezelf, mijn lichaam maar ook de wereld om me heen niet goed meer.

In de chronische fase kwam de behoefte aan seks gelukkig weer terug. Lief en ik moesten elkaar echter opnieuw leren kennen, ontdekken wat niet en wat wél voor ons werkte. Zoals liever vrijen in de ochtend in plaats van de avond, het voorspel aanpassen (niet te lang, anders zijn de punten op voor we echt beginnen) maar ook duidelijker communiceren over seks en intimiteit. Uitleggen waarom ik na de seks geen behoefte meer heb aan een uitgebreid naspel, omdat ik daar geen energie meer voor heb. Het lijkt allemaal zo simpel maar als je dat niet uitspreekt ontstaat er ongewenst afstand tussen jezelf en je partner.

Met vallen en opstaan hebben wij elkaar gelukkig weer gevonden. Aandacht van professionals voor seksualiteit en intimiteit na het hersenletsel, zou bij mij erg welkom zijn geweest. Het onderwerp bespreekbaar maken, weten dat je niet alleen bent en dat er andere mogelijkheden zijn. Niet zelf het wiel opnieuw hoeven uit te vinden.

Daarom ben ik erg blij met de eerste uitzending van NAH-TV vandaag op http://nahtv.hersenletsel.nl. Dit is een initiatief van Hersenletsel.nl, de vereniging van en voor mensen die door hersenletsel zijn getroffen en hun naasten. Het onderwerp van de eerste uitzending is 'Seksualiteit en intimiteit'. We kunnen het taboe over seks, seksualiteit en intimiteit na hersenletsel alleen afbreken door erover te praten.

Meer info over seks, seksualiteit en intimiteit na hersenletsel kun je vinden op: