SUP

Ik ben al een tijdje op zoek naar sportactiviteiten die ik met mijn beperkingen toch kan uitoefenen. Het liefst buiten én alleen of in een klein groepje. Hardlopen en kickboksen zitten er vanwege hardnekkige blessures voorlopig niet in. Mijn zoektocht heeft inmiddels al yoga en zwemmen voor mensen met NAH op mijn pad gebracht. Erg fijn dat dat wel lukt, maar ik ben vooral nog op zoek naar iets wat ik kan doen wanneer het mij én vooral mijn lichaam uitkomt.

Een tijdje geleden kwam op mijn Facebook tijdlijn een SUPworkshop van Stoere Vrouwen Sporten voorbij. SUP staat voor Stand Up Paddling. Het klinkt simpel, staand op een surfboard een beetje door het water peddelen. Ik kan je vertellen, niets is minder waar, het is echt een complete workout. Voor het bewaren van je evenwicht gebruik je je beenspieren en je core. Voor het peddelen gebruik je je armen, rug, buik en borst. Je gebruikt dus echt het hele lijf tijdens het suppen.

Het leek mij een geweldige activiteit, vandaar dat ik vanmiddag voor het eerst van mijn leven op een surfboard door het water stond te peddelen. Vanmiddag was namelijk de workshop van Stoere Vrouwen Sporten in Nijverdal. En wat was het leuk om te doen. Natuurlijk was het onwennig en is het lastig als één kant van je lichaam het minder goed doet. Maar ik kon staand of zittend peddelen zonder direct in het water te donderen. Al moet ik zeggen dat het op een paar momenten weinig gescheeld heeft.

Ik snap nu ook waarom mensen zo lyrisch zijn over het suppen. Kijken naar de horizon, de mooie en rustige omgeving in je opnemen, werkt mediterend terwijl je sport. En gaat het even niet meer of ben je toe aan een pauze, dan ga je lekker op je board zitten. Rusten of zittend peddelen, wat jij wil.

Dit smaakt echt naar meer. Ondanks dat ik, terwijl ik dit stukje tik, al mijn spieren hevig voel protesteren.